H Danai Nielsen «ζωγραφίζει» μελωδίες και μας μαθαίνει τα μυστικά της
Θέλει υποψηφιότητα για Grammy και από εμάς έχει σίγουρα την πρώτη ψήφο!
Τι γίνεται όταν ένα νέο κορίτσι συνδυάζει χρωματιστές μελωδίες αρώματα και ταλέντο; Τα αποτελέσματα είναι μαγικά, σχεδόν πασπαλισμένα με χρυσόσκονη και το τρανό παράδειγμα αυτού είναι η Danai Nielsen.
Μπορεί να την έχεις ακούσει από το πρωτοποριακό και το όμορφα «παράξενο» κομμάτι «Kontoula Lemonia», μπορεί όμως και να την έχεις δει σε μια από τις live εμφανίσεις της όπως στο Summer Nostos Festival «Schoolwave Rewind», το μόνο σίγουρο είναι ότι την έχεις λατρέψει κι αν ακόμη δεν έχεις ψάξει το όνομά της στα social, τότε είσαι στο κατάλληλο μέρος, την καταλληλότερη στιγμή!
Ήρθε η ώρα να μάθεις για τα καλά ποια είναι η Danai Nielsen και πίστεψέ μας, θα την αγαπήσεις αφού έχει μια αρκετά παιχνιδιάρικη διάθεση, μπόλικο ταλέντο και αρκετή έμπνευση. Πώς περνά την καραντίνα, τι είναι αυτό που την εμπνέει και ποιο είναι το όνομα του νέου της track;
Η Danai Nielsen τα είπε όλα στο Teen Queen και την Ανθία Φιλιππή και σίγουρα μέσα από κάθε της απάντηση θα νιώσεις ότι μπορεί να γίνει η καλύτερή σου φίλη.
Υ.Γ: Πρίγκιπα που διαβάζεις, η Danai έχει κάτι να σου πει!
1.Πες μας λίγα λόγια για εσένα.
Μου αρέσει ο ύπνος, τα φυτά και τα λουλούδια, χαζεύω συχνά τον ουρανό την ώρα του ηλιοβασιλέματος που τα σύννεφα δίνουν ρεσιτάλ, έχω έναν ασπρόμαυρο γάτο, πεινάω συχνά μέσα στην ημέρα, συνήθως τακτοποιώ το σπίτι, τα έπιπλα και τα ρούχα ανάλογα με τη διάθεση μου. Εδώ και 2 χρόνια κάνω ψυχοθεραπεία η οποία με βοηθάει να ξεθολώνω και να χτίζω βάσεις. Λατρεύω το νερό, ειδικά το ζεστό.
2.Πώς περνάς την καραντίνα;
Η αλήθεια είναι ότι δεν την έχω νιώσει και πολύ τη δεύτερη καραντίνα. Αν εξαιρέσεις την απαγόρευση μετά τις 21.00 που είναι δράμα, πηγαίνω στο γραφείο (εργάζομαι ως γραφίστρια), πάω στούντιο 3 φορές την εβδομάδα (γράφω άλμπουμ) και παρακολουθώ online μαθήματα γραφιστικής του πανεπιστημίου (συνεχίζω τις σπουδές μου). Δεν βλέπω πολύ κόσμο και είμαι σπίτι πιο πολύ, κατά τα άλλα δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα οι συνθήκες. Α! Μιλάω πολλές ώρες στο τηλέφωνο.
3.Το νέο σου κομμάτι «Lion Zion» κυκλοφόρησε εν μέσω του δεύτερου lockdown. Είναι για σένα πηγή έμπνευσης αυτή η κατάσταση;
Το «Lion Zion» είναι ουσιαστικά ένα κομμάτι που γράφτηκε πριν από 11 χρόνια στο παιδικό μου δωμάτιο στο πιάνο. Είναι επίκαιρο γιατί περιγράφει καταστάσεις που νιώθουμε λίγο πολύ όλοι σαν ανθρώπινα όντα. Ψάχνουμε, αναζητάμε, νιώθουμε μόνοι, έχουμε ανάγκη από επαφή, επικοινωνία, έχουμε αδυναμίες, θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι, να εξελιχθούμε. Καλώς ή κακώς οι στιγμές που είναι πιο κλειστές, δύσκολες και θλιμμένες αποτελούν συνήθως πηγή έμπνευσης. Όταν δεν νιώθεις καλά, έχεις ανάγκη για αποσυμφόρηση, να διώξεις αυτό το «βάρος» από πάνω σου με κάποιο τρόπο κι εκεί έρχεται η τέχνη και παίρνει αυτόν το ρόλο. Όταν είσαι super happy και απροβλημάτιστη, δεν θα κάτσεις εύκολα σπίτι μόνη σου να γράψεις μουσική, να χορέψεις, να ζωγραφίσεις, να γράψεις σκέψεις, προβληματισμούς, όνειρα, ποιήματα, ή στίχους.
4.Έχεις ζήσει στην Γερμανία και έχεις ασχοληθεί με πολλά. Πώς είναι η ζωή εκεί; Θα γυρνούσες πίσω;
Ζω πλέον μόνιμα στην Αθήνα σχεδόν 3 χρόνια. Χαίρομαι που βρίσκομαι πάλι εδώ. Νιώθω ότι είναι το μέρος μου.
Η ζωή στην Γερμανία ήταν… εξερευνητική, μια περιπέτεια ανακάλυψης με ρίσκα, αρκετές δυσκολίες, μπόλικες ευχάριστες στιγμές, πολύ βροχή, κρύο, λίγο ήλιο, όμορφο ποτάμι και καταπράσινα γρασίδια. Αρκετά απομονωμένη ανά περιόδους έντονη θλίψης και μουντάδας αλλά και super δημιουργική.
5.Ήσουν μέλος του συγκροτήματος Rosebleed (Schoolwave) τι σε έκανε να ακολουθήσεις μια solo καριέρα; Είναι καλύτερα να δουλεύεις μόνη σου τελικά ή καλύτερα μέλος σε μια μπάντα;
Με τους Rosebleed ήμασταν ομάδα και στην Γερμανία μέχρι κάποια στιγμή, όταν αυτό έσπασε δημιουργήσαμε ένα νέο σχήμα οι 3 από τους 5. Αποφάσισα να επιστρέψω Ελλάδα, ήξερα ότι δεν θα είμαι πια μέλος κάποιου συγκροτήματος. Έχω μεγαλώσει κυριολεκτικά μέσα σε αυτή τη συνθήκη μπάντας και έχει πολλά θετικά το να είσαι σε ομάδα. Σίγουρα ήθελα να ζήσω και το άλλο, να δω πώς είναι να μην ανήκεις κάπου και να κάνεις ότι σου έρχεται, όπως και όποτε σου έρχεται.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ερχόμενη εδώ δεν υπολόγιζα σε solo project. Βγήκε στην πορεία. Είχα πολύ πράγμα μέσα μου που έπρεπε να «βγει» και η μουσική πάντα με βοηθάει να νιώσω πιο ήρεμη, ανάλαφρη κι ελεύθερη. Τώρα όσον αφορά την ομάδα VS σόλο δεν ξέρω αν κάποιο είναι καλύτερο από το άλλο. Και οι 2 συνθήκες έχουν θετικά και αρνητικά. Στην κατάσταση που βρίσκομαι τώρα το solo με καλύπτει και ταιριάζει στην καθημερινότητα μου, στην πορεία αυτό ίσως αλλάξει.
6.Τι θα ξεχώριζες από το Live σου στο Summer Nostos Festival «Schoolwave Rewind» του 2019;
Το μέγεθος και τα εντυπωσιακά φώτα της σκηνής, τα παιδάκια που παίζανε στα γρασίδια την ώρα της συναυλίας, το πόσο γλυκός και ηρεμιστικός ήταν ο stage manager, το πόσο θερμό ήταν το κοινό, τη γλυκιά νοσταλγία που ένιωθα ξέροντας ότι παίζω πάλι στο Schoolwave.
7.Το «Κοντούλα Λεμονιά» είναι ένα κομμάτι αρκετά έξω από τα νερά των μουσικών δεδομένων του σήμερα. Θέλεις να μας πεις μερικά λόγια για την έμπνευσή του;
Ναι αμέ. Είναι ουσιαστικά ένα κομμάτι που γράφτηκε το πρώτο 6μηνο που μετακόμισα στην Γερμανία. Μάθαινα μια ξένη γλώσσα, βρισκόμουν σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, όλα ήταν διαφορετικά οι άνθρωποι, το χιούμορ, η επικοινωνία, η μυρωδιά, το φαγητό, ό καιρός, plus έμενα σε επαρχεία αντί πόλη. Εξερευνούσα την διαφορετικότητα αυτή, εξερευνούσα και τις ρίζες μου. Και έκανα σαν παιχνίδι και πείραμα την μίξη αυτού του παραδοσιακού κομματιού αλλά με ξενική προφορά και ενορχηστρωμένο με μια oldschool roots-reggae παράγωγη (η παραγωγή τελικά άλλαξε σε αυτό που ακούτε, για διαδικαστικούς λόγους). Η «Kontoula Lemonia» είναι ένα κομμάτι που προσκαλεί την διαφορετικότητα σε όλες τις μορφές. Προσκαλεί καλοπροαίρετα αυτό που κοροϊδεύουμε και που συνήθως δεν έχουμε ιδέα τι κόπο έχει καταβάλει ο άλλος για να το καταφέρει. Το να μαθαίνεις μια ξένη γλώσσα και να αλλάζεις εντελώς χώρα είναι μια δύσκολη διαδικασία, πόσο μάλλον για τους ανθρώπους που δεν το κάνουν από επιλογή.
8.Έκανε αρκετά μεγάλη επιτυχία αν και όπως έχεις πει δεν είχες σκοπό να το κυκλοφορήσεις. Ποια ήταν τα σχόλια που άκουσες μετά την κυκλοφορία του;
Πολλά και διάφορα. Μπόλικα θετικά, μπόλικα αρνητικά. Άλλοι το γουστάρουν φουλ κι άλλοι το σιχαίνονται φουλ.
9.Αν έπρεπε να παρομοιάσεις την Δανάη με ένα χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων ποιος θα ήταν αυτός και ποιο θα ήταν το soundtrack σου;
Χα! Τέλεια ερώτηση! Θα πω αυτό που μου ήρθε πρώτο. Δεν είναι γνωστό αλλά αξίζει σίγουρα να το δεις, έχει καταπληκτική αισθητική και μουσική! Είναι το animation Song of the Sea, και θα ήμουν ο χαρακτήρας Saoirse, η μικρή αδερφή που μεταμορφώνεται σε λευκή φώκια.
Για soundtrack επιλέγω το theme της ταινίας, το ομώνυμο νανούρισμα του «Song of the Sea».
10.Πώς θα ήθελες να δεις την Δανάη σε πέντε χρόνια από τώρα;
Με βλέπω να μένω κάπου λίγο πιο έξω από την Αθήνα κοντά στην θάλασσα, όπου θα βλέπω τα ηλιοβασιλέματα και ιδανικά θα έχω επαφή με τη φύση, θα παρατηρώ και θα καταλαβαίνω την αλλαγή των εποχών. Με βλέπω να ταξιδεύω παίζοντας μουσική και να γνωρίζω όμορφους παλαβούς καλλιτέχνες και συνεργάτες. Μέχρι τότε θα ήθελα να με έχει βρει ο πρίγκιπας του παραμυθιού, πρίγκιπα αν με ακούς ξεκίνα να έρχεσαι σιγά σιγά! Θα ήθελα να έχω κάνει καταδύσεις και να κολυμπήσω δίπλα σε δελφίνι… Με φαντάζομαι να έχω εξασκήσει τα skills μου στο animation και στην ραπτική, να συνεργάζομαι με ομάδα κατασκευής κουστουμιών και μουσικών οργάνων. Ιδανικά σκέφτομαι κουστούμια που έχουν ενσωματωμένα μουσικά όργανα επάνω. Last but not least, σε 5 χρόνια θα ήθελα υποψηφιότητα για Grammy!
11.Ετοιμάζεις νέες μουσικές; Να έχουμε κάτι να περιμένουμε από εσένα στο άμεσο μέλλον.
Ναι αμέ, γράφω άλμπουμ και ανά 2-3 μήνες αν όλα πάνε βάση σχεδίου θα κυκλοφορεί από την United we Fly ένα single. Το επόμενο ονομάζεται «WHO ARE THEY» και είναι το μοναδικό κομμάτι μέχρι στιγμής που είναι μισό αγγλικό, μισό ελληνικό. Μιλάει για όλους αυτούς που μας κόβουν τα φτερά, μας αποθαρρύνουν και μας «ρίχνουν τόσο χαμηλά».
