Νίκος Παπαγγελής: «Βλέπω την κάθε μέρα σαν μια νέα πρόκληση για να γίνω καλύτερος»
O Έλληνας Παραολυμπιονίκης της ποδηλασίας μιλάει στο TeenQueen.gr για την μέχρι τώρα πορεία του στον αθλητισμό, την ασθένεια που τον καθόρισε, για το μέλλον αλλά και τις προκλήσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει… πάνω και κάτω από τις 2 ρόδες.
O Νίκος Παπαγγελής είναι μια από τις πιο ελπιδοφόρες συμμετοχές της Ελληνικής Παραολυμπιακής ομάδας για τους αγώνες του Παρισιού το 2024. O νεαρός ποδηλάτης από την Πάτρα έχει σημαντικές διακρίσεις στο ενεργητικό του όπως η 3η θέση στο Παγκόσμιο κύπελλο ποδηλασίας δρόμου στο Έμεν της Ολλανδίας, στο αγώνισμα της αντοχής αποδεικνύοντας πως η αναπηρία του δεν αποτελεί εμπόδιο αλλά «παράσημο» στην πορεία του προς την κορυφή.
Αυτή την περίοδο ο νεαρός ποδηλάτης συνεχίζει την προετοιμασία του για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2024 και δηλώνει έτοιμος να δώσει το 100% για ένα μετάλλιο, το οποίο αποτελεί μεγάλο του όνειρο. Μέσα από το προφίλ του στο Instagram ο Νίκος Παπαγγελής μας εμπνέει καθημερινά δείχνοντάς μας αναλυτικά και με ειλικρίνεια όλη την προετοιμασία του και κάνοντάς μας «κομμάτι» αυτού του ταξιδιού. Ο 24χρονος είναι ένα «φωτεινό» παράδειγμα για κάθε νέο παιδί που θέλει να κυνηγήσει τα όνειρά του, αψηφώντας κάθε εμπόδιο. Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα!
Σε πολύ νεαρή ηλικία ήρθες αντιμέτωπος με τον καρκίνο. Θεωρείς ότι το να πει κάποιος ότι νοσεί είναι ένα θέμα ταμπού;
Όταν βρέθηκα αντιμέτωπος με τον καρκίνο ήμουν σε μικρή ηλικία όποτε δεν γνώριζα τι ακριβώς είχα να παλέψω. Ήξερα τον καρκίνο σαν μια ασθένεια όπου χάνεις τα μαλλιά σου και τίποτα άλλο. Ο καρκίνος είναι πλέον μια ασθένεια που με γρήγορη πρόληψη μπορεί να αντιμετωπισθεί και δεν πρέπει να θεωρείται ταμπού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για ένα μικρό παιδί αυτή η διαδικασία είναι επίπονη και πόσο μάλλον όταν αυτού του είδους η περιπέτεια είχε ως αποτέλεσμα έναν ακρωτηριασμό. Μέχρι να σταθείς όπως κάνεις σήμερα, δηλαδή με υπερηφάνεια, θέλω να μας μιλήσεις για τις στιγμές που «λύγισες» και τι σκεφτόσουν τις φορές που σηκώθηκες;
Βρέθηκα αντιμέτωπος με τον καρκίνο δύο φορές, την πρώτη το 2012 και μετά ξανά το 2014 όπου υποτροπίασε στο ίδιο σημείο του αριστερού ποδιού μου. Σίγουρα όλη η διαδικασία ήταν δύσκολη καθώς πέρασα αρκετό χρόνο στα νοσοκομεία με χημειοθεραπείες, εξετάσεις και χειρουργεία.
«Ήμουν και είμαι ένα παιδί που δεν θέλω να δείχνω προς τα έξω ότι είμαι αδύναμος, να δείχνω ότι πονάω ειδικότερα εκείνη την περίοδο στην οικογένεια μου. Δεν μπορώ να πω ότι υπήρξαν στιγμές που λύγισα γιατί ήξερα ότι θα βγω νικητής και απλά περίμενα και ακολουθούσα τις οδηγίες των γιατρών έτσι ώστε να ξαναγυρίσω στη ζωή μου».
Η μοναδική ίσως φορά που λύγισα ήταν όταν μου ανακοίνωσε ο γιατρός μου ότι θα πρέπει να χάσω το πόδι μου, αλλά το ξεπέρασα σε ένα βράδυ, κλεισμένος στο δωμάτιο μου, μόνος μου.
O αθλητισμός είναι παιδεία και δεν είναι τυχαίο που ασχολήθηκες με αυτόν. Για ποιο λόγο διάλεξες την ποδηλασία και όχι κάποιο άλλο άθλημα;
Ο αθλητισμός για εμένα είναι τα πάντα, είναι η ζωή μου, είναι αυτό που μου έδωσε το κίνητρο να ξανάσηκωθώ. Είναι ίσως το πιο δύσκολο άθλημα που θα μπορούσα να διαλέξω με βάση την αναπηρία μου. Το επέλεξα, όμως, γιατί από την πρώτη στιγμή ένιωσα ελεύθερος χωρίς να με περιορίζει πουθενά η αναπηρία μου.
Στα 24 σου χρόνια έχεις αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις με highlight την 3η θέση στο Παγκόσμιο κύπελλο ποδηλασίας δρόμου στο Έμεν της Ολλανδίας. Παράλληλα έχεις ξεκινήσει την προετοιμασία για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες 2024 στο Παρίσι. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου στόχος;
Φέτος, το 2023 ήταν η καλύτερη αθλητική μου σεζόν όπου κατάφερα να είμαι δεύτερος στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην αντοχή και στην ατομική χρονομέτρηση, κατακτώντας τρία μετάλλια σε παγκόσμια κύπελλα στην Αμερική και Ιταλία.
«Έχω ξεκινήσει με πολύ όρεξη για δουλειά την προετοιμασία μου για το Παρίσι που ο στόχος μου είναι ξεκάθαρα το μετάλλιο σε Παραολυμπιακούς αγώνες. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά είμαι διατεθειμένος να δώσω και την ψυχή μου για να το πετύχω».
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που κλήθηκες να αντιμετωπίσεις καθ’ όλη την πορεία σου στον αθλητισμό;
Η κάθε μέρα στον αθλητισμό για εμένα είναι μια πρόκληση. Βάζω μικρούς στόχους και βλέπω την κάθε μέρα σαν μια νέα πρόκληση για να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να γίνω καλύτερος.
Είσαι ικανοποιημένος με τον τρόπο που η πολιτεία στηρίζει τους αθλητές με αναπηρία. Ποια είναι η μεγαλύτερη παθογένεια αυτή τη στιγμή και ποια κατά την άποψή σου τα βήματα που πρέπει να πραγματοποιηθούν για να γίνει ο χώρος του αθλητισμού όπως του αξίζει.
Σίγουρα το να προσπαθείς να είσαι αθλητής με αναπηρία στην Ελλάδα είναι κάτι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο. Δεν υπάρχει η κατάλληλη στήριξη στους αθλητές από την πολιτεία και από τις ομοσπονδίες. Στην χώρα μας για να έχεις στήριξη, χορηγούς και προβολή πρέπει να φτάσεις στην κορυφή πρώτα, όπως έγινε και με εμένα.
Δεν υπάρχει η αθλητική πυραμίδα έτσι ώστε να στηριχθούν νέοι αθλητές, να μπουν στον χώρο και να υπάρχει ανάπτυξη. Κατά την άποψή μου δεν χρειάζονται παρά πολλά αλλά συγκεκριμένα πράγματα. Πρέπει η πολιτεία και οι ομοσπονδίες να δίνουν ένα κίνητρο στους αθλητές όπως είναι τα πριμ επιτυχιών που δυστυχώς λαμβάνουν οι αθλητές 3-4 χρόνια μετά την επιτυχία τους. Θα πρέπει να αλλάξει η προσέγγιση ότι μόνο τα μετάλλια αποτελούν επιτυχία. Θα πρέπει να δοθεί βάση στην ανάπτυξη των αθλημάτων από την νέα γενιά, τα μικρά παιδιά. Θα πρέπει οι αθλητές να έχουν τον λόγο προς την πολιτεία και να υπάρχει μια σχέση κατανόησης και πράξεων προς όφελος όλων.
Έχεις δηλώσει πως: «Για μένα προσπάθεια είναι να ξεπερνάς κάθε στιγμή τον εαυτό σου και τα όρια σου ανεξαρτήτως των δυσκολιών που υπάρχουν». Μπορείς να μας αναφέρεις μια δύσκολη στιγμή στο κομμάτι του αθλητισμού που όμως δεν ήταν ικανή να σε κάνει να τα παρατήσεις;
Δύσκολη στιγμή στον αθλητισμό για εμένα ήταν τα πρώτα χρόνια μου στον πρωταθλητισμό όπου τερμάτιζα τελευταίος παρότι έκανα παρά πολύ προπόνηση. Είχα σκεφτεί πολλές φορές να τα παρατήσω γιατί δεν είχα αποτελέσματα. Ήταν απλά καλά μαθήματα έτσι ώστε να με δυναμώσουν πεισμώνοντάς με ακόμα παραπάνω για να φτάσω να είμαι στην παγκόσμια ελίτ αυτήν την στιγμή.
Dat Lilly: «Δεν υπάρχει περίπτωση από τη στιγμή που θα εκτεθείς στα social να αρέσεις σε όλους»
Από που αντλείς έμπνευση καθημερινά ώστε να γίνεσαι καλύτερος σε όλα τα επίπεδα;
Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάτι συγκεκριμένο από το οποίο αντλώ έμπνευση. Σαν Νίκος υπάρχει το μικρόβιο μέσα μου ότι θέλω να γίνομαι καλύτερος κάθε μέρα, κάθε λεπτό. Με βοηθάει παρά πολύ όμως να σκέφτομαι το τι είχα περάσει τα προηγούμενα χρόνια, όλες τις δύσκολες καταστάσεις με την υγεία μου.
Πρόσφατα ο Δημήτρης Παπανικολάου δημοσίευσε στο Instagram ένα video με εσένα, εκφράζοντας τον θαυμασμό του προς το πρόσωπό σου ενώ απολογήθηκε που δεν σε αναγνώρισε, παρά μόνο από τα σχόλια των χρηστών. Λαμβάνεις μηνύματα θαυμασμού/ στήριξης στα social media; Πώς αντιδράς; Ποιο είναι το ωραιότερο μήνυμα που έχεις λάβει μέχρι σήμερα;
Τον Δημήτρη τον θαυμάζω και για την αθλητική του καριέρα αλλά και για τον αγώνα που κάνει για τον αυτισμό. Η αλήθεια είναι ότι καθημερινά λαμβάνω πολλά μηνύματα θαυμασμού στα social media. Δεν θεωρώ ότι αξίζω τον τόσο θαυμασμό γιατί δεν κάνω κάτι τρομερό. Είμαι απλά ένα παιδί που κάνω αυτό που αγαπάω με πάθος και όρεξη όπως πρέπει να κάνει ο κάθε άνθρωπος.
Τα ωραιότερα μηνύματα είναι από άτομα τα οποία περνάνε και βρίσκονται σε καταστάσεις όπου ήμουν εγώ, ότι είδαν εμένα και πήραν δύναμη για να κάνουν κάτι αντίστοιχο. Ίσως αποδεχθώ θαυμασμό όταν κατακτήσω χρυσό μετάλλιο σε Παραολυμπιακούς.
Πώς καταφέρνεις να συνδυάζεις σπουδές, πρωταθλητισμό και προσωπική ζωή;
Θεωρώ ότι για να μπορείς να αποδίδεις σε κάτι πολύ καλά πρέπει να τα έχεις όλα στην ζωή σου. Ναι καλή η προπόνηση, η διατροφή, η ξεκούραση. Αλλά σαν Νίκος έχω καταφέρει να εντάξω ό,τι θέλω και χρειάζομαι στη ζωή μου. Η ημέρα έχει 24 ώρες, αφιερώνω όσες χρειάζεται στην προπόνηση και τις υπόλοιπες σε οικογένεια, σπουδές και ό,τι άλλο με ευχαριστεί. Με βοηθάει πολύ και ψυχολογικά.
Ποια είναι η πιο κοινή/συχνή ερώτηση που σου κάνουν μικρά παιδιά που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα και τι είναι αυτό που τους λες ώστε να αποτελέσεις influencer που πραγματικά εμπνέει;
Οι ερωτήσεις συνήθως έχουν να κάνουν με το κομμάτι του ακρωτηριασμού. Mε ρωτούν συχνά: Πώς θα περπατάω, τι θα μπορώ να κάνω, αν θα πονάω. Σε τέτοιες ερωτήσεις δεν χρειάζεται να πεις πολλά, συνήθως τα παιδιά όταν με βλέπουν αυτομάτως ανακουφίζονται γιατί καταλαβαίνουν ότι γίνεται να κάνουν πράγματα παρά έναν ακρωτηριασμό. Όπως και εγώ πριν χάσω το πόδι μου είδα αντίστοιχα άλλους ανθρώπους με αναπηρία και με το που ήρθα σε επαφή μαζί τους λύθηκαν όλα.
Εκτός από ένας αληθινός μαχητής σε σωματικό επίπεδο αντιλαμβάνομαι, ότι είσαι και ένα παιδί με τεράστια ψυχική δύναμη. Τι ρόλο έπαιξε ο περίγυρός σου στην περιπέτεια με την υγεία σου και πού θέλεις να πεις το μεγαλύτερο ευχαριστώ;
Είμαι ένας άνθρωπος με αναπηρία όμως νιώθω πως δεν μπορώ να είμαι παράδειγμα για τον μέσο ανάπηρο άνθρωπο. Είχα πραγματικά τα πάντα. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί είχα την οικογένεια μου πάντα δίπλα μου, ήμουν τυχερός γιατί οι γονείς μου είχαν την οικονομική δυνατότητα για να κάνω τις θεραπείες μου, να πάρω το πρόσθετο μέλος και να ενταχθώ ξανά στην κοινωνία. Πολλοί δεν το έχουν αυτό. Άρα το μεγαλύτερο ευχαριστώ το αξίζει η οικογένεια μου που με βοήθησε να ζήσω και να κάνω τα πρώτα μου βήματα από την αρχή.
Πες μας 5 λέξεις που θα δώσουν δύναμη σε κάθε άνθρωπο/παιδί που παλεύει με τον καρκίνο.
Μέσα από την δίκη μου εμπειρία ο καρκίνος μπορεί να έχει περισσότερα θετικά από αρνητικά. Η συμβουλή που θα δώσω στον κάθε άνθρωπο που μάχεται με τον καρκίνο είναι όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό που θα πω, να απολαύσει την κάθε στιγμή αυτής της περιπέτειας.
Όλες αυτές οι δυσκολίες θα σας προετοιμάσουν για το αύριο, θα σας κάνουν να μάθετε ποιοι πραγματικά είστε και τι δύναμη σωματική και ψυχική δύναμη έχετε. Θα σας κάνει καλύτερους ανθρώπους και θα δώσουν άλλη γεύση στη ζωή σας. Μην σταματήσετε να μάχεστε. Ο καρκίνος μπορεί να κερδηθεί. Ο καρκίνος κερδίζετε πρώτα από εμάς και μετά από τους γιατρούς και τα φάρμακα. Παλέψτε πιστέψτε και βγείτε νικητές.
Πηγή κεντρικής: papangelisnikos
