Ειδικά αν είσαι το πρώτο παιδί
Σήμερα, αυτήν τη μουντή, αλλά όμορφη και φθινοπωρινή κατά τα άλλα Κυριακή θα μιλήσουμε για τα αδέρφια μας. Και για τα προβλήματα που βιώνουμε μαζί τους. Τα αγαπάμε, τα λατρεύουμε, τα προσέχουμε, αρκεί να μην είναι μικρότερα από εμάς. Όπως αντιλαμβάνεσαι το κείμενο αυτό αφορά τα μεγάλα αδέρφια, τα πρώτα, που έχουν βιώσει δύσκολες στιγμές και έχουν περάσει δια πυρός και σιδήρου με τα μικρότερα τους.
Αν δεν είναι το πρώτο παιδί της οικογένειας και δεν έχεις βιώσει κάποια από τις παρακάτω δυσκολίες, τότε δεν σε αφορά το κείμενο αυτό.
Κι έχουμε και λέμε (σσσς σε νιώθουμε)
-Οι γονείς σας είναι πιο σκληροί μαζί σου. Στο πρώτο παιδί ούτε κι εκείνοι γνωρίζουν πράγματα, οπότε αναπόφευκτα, είσαι αυτό το παιδί που οι γονείς σου δοκιμάζουν πάνω σου κάθε διαφορετικό μοντέλο ανατροφής, μέχρι να βρουν το κατάλληλο που θα εφαρμόσουν στα υπόλοιπα αδέρφια σου.
-Υπάρχει μία τεράστια λίστα με κανόνες που ίσχυαν στην ηλικία σου, που όμως πλέον δεν επηρεάζουν τα αδέρφια σου. Εσύ πήρες το πρώτο σου κινητό κάπου στην τρίτη γυμνασίου, η αδερφή σου πήρε στην Τετάρτη δημοτικού (καθόλου δίκαιο).
-Μόλις πάρεις δίπλωμα, γίνεσαι αυτομάτως ο οδηγός όλης της οικογένειας. Πας και φέρνεις τα αδέρφια σου από το σχολείο και το φροντιστήριο, πηγαίνεις για τα ψώνια κ.ο.κ. Νόμιζες πως το δίπλωμα ήταν μια ευκαιρία για την ελευθερία σου; Έκανες λάθος.
-Οι γονείς σου είναι προφανώς πολύ προστατευτικοί με σένα και με τις αποφάσεις που παίρνεις για τα μέρη που θέλεις και σου επιτρέπεται να πας. Φυσικά και δεν ισχύει το ίδιο για τα αδέρφια σου.
-Τα αδέρφια σου αντιγράφουν οτιδήποτε και αν κάνεις. Οτιδήποτε όμως.
-Δεν έχει σημασία που είχες ήδη κανονίσει να βγεις. Οι γονείς σου θα σε αφήσουν να κάνεις babysitting όλο το βράδυ, χωρίς κανέναν δισταγμό και φυσικά τζάμπα.
Στο τέλος της μέρας ωστόσο κι ενώ έχεις περάσει τα πάνδεινα, πάντα θα υπάρχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους για εσένα, μιας και είσαι το πρώτο τους παιδί.
