Επιστροφή στο σχολείο: Τελικά, πόσο «τρομακτικό» είναι το self-test;
Ένα παιδί Γ' Λυκείου μας έδειξε το mentality που πρέπει να έχουμε όλοι.
Η πανδημία άλλαξε κατά πολύ την πραγματικότητα. Δεν υπάρχει τομέας στον οποίο να μην έχουμε δει έστω και την παραμικρή αλλαγή. Αυτή που να μας κάνει να θυμόμαστε ότι τα πράγματα δεν είναι ίδια και ότι μάλλον για πολύ καιρό θα παραμείνουν έτσι. Όσο και να μη μας αρέσει, όμως, η αλήθεια είναι πως πλέον το έχουμε συνηθίσει. Θέλουμε να τελειώσει η καραντίνα, αλλά έχουμε μάθει να προσαρμόζουμε την καθημερινότητά μας σε αυτήν και ελπίζουμε για το καλύτερο.
Σήμερα, άνοιξαν πάλι τα σχολεία. Η ξαδέρφη μου πηγαίνει στην Τρίτη Λυκείου και μάλλον έχει κουραστεί με αυτό το «άνοιξε-κλείσε» της υπόθεσης. Όχι τόσο για την αλλαγή της καθημερινότητας -γιατί με τις φίλες της τη μετακίνηση «6» την έχουν τιμήσει δεόντως- αλλά γιατί αγχώνεται για τις Πανελλήνιες, μη έχοντας την από κοντά επαφή της εκπαίδευσης.
Μετά από συνομιλία που είχαμε προ ολίγου, μου διηγήθηκε και την εμπειρία της με τα νέα «αξεσουάρ» της σχολικής εβδομάδας, τα περίφημα self-tests. Πριν μερικό καιρό, μπορεί και μόνο στην ιδέα να προκαλούσαν πανικό, όμως, τα παιδιά πλέον δείχνουν μία άλλη γενναιότητα. Ίσως έτσι όπως έχει γίνει η κατάσταση, να έβαλαν κάποια πράγματα στον αυτόματο και να σκέφτονται «Αφού πρέπει να γίνουν, ας τα κάνουμε να ξεμπερδεύουμε». Φόβο, πάντως, δεν είδα. Περισσότερο ένα «Άντε καλέ, τίποτα δεν ήταν. Σε μία στιγμή γίνεται» που μάλλον βάζει τα γυαλιά σε πολλούς μεγάλους.
Σε κάθε περίπτωση, επειδή τα self-tests θα βρίσκονται για πολύ καιρό στις ζωές μας, μάλλον κι οι υπόλοιποι με την ίδια λογική πρέπει να τα βλέπουμε. Καθαρά διαδικαστικά για την ασφάλεια και την προστασία -τη δική μας και των άλλων- και πάμε παρακάτω. Ας εστιάσουμε, λοιπόν, στον σωστό τρόπο πραγματοποίησής τους ώστε να κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο εύκολη.
Δες στη συνέχεια:
