Το ξέρουμε ότι αγχώνεσα, αλλά μήπως τελικά δεν είναι και τόσο μαύρα τα πράγματα;
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που έδινα Πανελλήνιες, όμως, θυμάμαι πολύ καλά εκείνη τη χρονιά. Όχι γιατί είχα πεθάνει από το άγχος, αφού, όπως είπαμε και τις προάλλες η ψυχολογία μου κατάφερε να λειτουργήσει αντίστροφα, αλλά γιατί ήταν μία διαδικασία πρωτόγνωρη που σύμφωνα με όλους θα καθόριζε το μέλλον μου. «Διάβαζε γιατί δε θα περάσεις πουθενά», μου έλεγαν, υπονοώντας ότι κάποια μεγάλη καταστροφή θα με βρει κι ότι μάλλον θα σταματούσε η ζωή μου στην περίπτωση που αυτό συνέβαινε. Αλλά ευτυχώς μετά από 2η, 3η, 4η, 5η, 6η, στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα, προειδοποίηση άρχισα να μη δίνω και πολλή σημασία.
Είναι λογικό ότι οι γονείς ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους. Θέλουν κάθε τι που θα τα βοηθήσει να είναι εφοδιασμένα και έτοιμα για τη συνέχεια, όμως, τέτοιοι εφοδιασμοί είναι και πολλά άλλα πράγματα. Η κρίση. Η επιμονή. Η αποφασιστικότητα. Η αυτοπεποίθηση. Η ψυχική δύναμη.
Διάβασε επίσης: White Days: Το λευκό είναι το «must» χρώμα του καλοκαιριού και έτσι θα το φορέσεις
Αν έχεις βάλει στόχο να περάσεις σε μία συγκεκριμένη σχολή δίνοντας για Πανελλήνιες, φυσικά και θες να τον πετύχεις. Για πολλούς λόγους που δεν έχουν να κάνουν μόνο τη σχολή καθεαυτή. Γενικά η επίτευξη των στόχων είναι θέμα προσωπικής ικανοποίησης, ευχαρίστησης και εγωισμού. Ότι θες κάτι και το παίρνεις. Οπότε, ναι, η αποτυχία δεν είναι το επιθυμητό. Τι γίνεται, όμως, αν τα πράγματα έρθουν έτσι που είναι το πραγματικό;
Το ρεζουμέ είναι ένα: Δεν έγινε κάτι φοβερό. Δε θα σου πούμε ότι δεν έγινε τίποτα γιατί φυσικά και δεν επετεύχθη ένας στόχος που είχες θέσει, αλλά αυτό είναι και το μόνο που συνέβη. Ένας από τους στόχους που θα βάζεις καθημερινά δεν έγινε όπως τον ήθελες. Αυτό τι σημαίνει; Ότι την επόμενη είναι μία νέα μέρα και μπορείς να κινηθείς όπως θέλεις. Αν είσαι σίγουρη για τη σχολή που θες να μπεις, μπορείς να αρχίσεις προετοιμασία για να ξαναδώσεις την επόμενη χρονιά. Υπομονή, επιμονή και το έχεις. Πολύ πιο εύκολα από την πρώτη φορά, αφού έχεις ήδη περάσει την ύλη. Αν έχεις την οικονομική δυνατότητα να το υποστηρίξεις, υπάρχουν πολλές ιδιωτικές σχολές που κάνουν εξαιρετική δουλειά στους τομείς τους.
Υπάρχει, όμως, και το τρίτο σενάριο… Να μη θες να δώσεις. Ταμπού λίγο για κάποιους αλλά κακώς. Το να μην ξαναδώσεις Πανελλήνιες δε σημαίνει ότι δε θες να κάνεις τίποτα. Ίσα ίσα. Αρχικά, υπάρχουν τόσα άλλα επαγγέλματα που δεν απαιτούν τις εξετάσεις των Πανελληνίων. Τα καλλιτεχνικά, για παράδειγμα, όπως ηθοποιός, τραγουδιστής, ζωγράφος, γλύπτης, και όλα τα συναφή που δυστυχώς δεν προωθούνται με τη σπουδαιότητα που αρμόζει στην τέχνη. Άσε που με ένα σύντομο γκουγκλάρισμα θα δεις πόσοι άνθρωποι έχουν διαπρέψει στη ζωή τους χωρίς να έχουν κανένα πτυχίο στα χέρια τους. Μόνο θέληση, φαντασία και τόλμη για να βάλουν τα δύο πρώτα σε εφαρμογή. Ένα website, μία εφαμοργή, μία πρωτοβουλία, τα πάντα.
Όλα αυτά δεν είναι κίνητρο για να μη διαβάσεις, αλλά για να καθησυχαστείς. Κάθε σενάριο -κάθε- βρίσκεται στα χέρια σου. Μπορείς να πετύχεις αυτό που θες, όπως το θες, με τον τρόπο που θες. Άκου και εκτίμησε τις συμβουλές που σου δίνουν οι δικοί σου άνθρωποι, γιατί θέλουν το καλό σου, όμως, μην ξεχνάς ποτέ ότι πρόκειται για τη δική σου ζωή. Οπότε, αν εσύ δεν έχεις πρόβλημα με το να ξαναδώσεις Πανελλήνιες ή να ακολουθήσεις κάτι διαφορετικό ή γενικά αυτό που φέρνει πάθος σε σένα, γιατί να νιώθεις άσχημα που κάποιος άλλος έχει. Η τελική απόφαση είναι πάντα δική σου και θα πράξεις με βάση αυτό που θεωρείς ότι σε κάνει ευτυχισμένη.
Διάβασε επίσης: Ιούνιος στην Αθήνα: Οι EveryDay επιλογές για τις στιγμές με τις φίλες εκτός
