Δοκιμάσα τον διαλογισμό κι ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα μέσα στην καραντίνα
Λιγότερο άγχος, περισσότερη ηρεμία: Check.
Όταν ο κορονοϊός κι η καραντίνα έκαναν την εμφάνισή τους, χρειαστήκαμε κάποιο διάστημα για να προσαρμοστούμε. Μη σου πω ψέματα, προσωπικά ούτε τώρα έχω προσαρμοστεί πλήρως, ωστόσο έχω βάλει σε μία σειρά τα πράγματα, οπότε η κάθε μέρα έχει τη ροή της. Θα ξυπνήσω το πρωί, θα κάνω τη βόλτα μου πατώντας το αγαπημένο 6, θα συνεχίσω το βιβλίο με το οποίο με πήρε ο ύπνος το βράδυ, θα δω το επόμενο επεισόδιο της θριλεροσειράς που άρχισα, και κάπως έτσι θα περάσει η μέρα.
Το άγχος και η πίεση, όμως, έχουν τον τρόπο τους να σου χτυπούν την πόρτα, ακόμα και τώρα που βρίσκεσαι συνεχώς στο σπίτι. Γι’ αυτό κι αναζήτησα τη λύση για την εκνευριστική αυτή κατάσταση και δοκίμασα πολλές εναλλακτικές. Και τη βρήκα, αλλά σε κάτι που αρχικά ομολογώ δεν πίστευα και τόσο: τον διαλογισμό.
Πολλές φορές θα έχεις ακούσει ανθρώπους να μιλάνε περί διαλογισμού. Ενίοτε θα έχεις δει και την πιο χιουμοριστική διάθεση που υπάρχει για την κλασική στάση που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκειά του. Αυτή:
Αυτή η τόσο κλισέ στάση, όμως, είναι κλισέ για κάποιον λόγο. Είναι η στάση που σου δίνει τα μέγιστα αποτελέσματα στον διαλογισμό. Σε αντίθεση, για παράδειγμα, με το κάθεσαι στο κρεβάτι που υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να σε πάρει ο ύπνος -Αστείο, αλλά είναι η πραγματικότητα.
Πρέπει να δώσεις μεγάλη σημασία στον τρόπο που θα κάτσεις, ακόμα κι αν αυτός σου φαίνεται δύσκολος. Κατά πολλούς, η σωστή θέση των ποδιών είναι να βρίσκεται το ένα πάνω στο άλλο, αλλά, επειδή δεν μπορούν όλοι να το καταφέρουν, μπορείς να τα τοποθετήσεις και σταυρωτά. Η πλάτη σου πρέπει να είναι ίσια, τα χέρια σου χαλαρά και πάνω στα πόδια σου και το κεφάλι να κοιτάει μπροστά.
Αφού, λοιπόν, έκανα όλα αυτά εστίασα στο σημαντικότερο και δυσκολότερο κομμάτι. Προσπάθησα να αδειάσω το μυαλό μου από τις σκέψεις και τους προβληματισμούς και να εστιάσω στην αναπνοή μου. Τις πρώτες φορές, απέτυχα παταγωδώς. Μάλλον, ο εγκέφαλός μου έχει συνηθίσει να βρίσκεται διαρκώς σε υπερλειτουργία και μου ήταν πραγματικά αδύνατο να τον κάνω να σταματήσει. Αλλά επειδή ήθελα να δώσω μία πραγματική ευκαιρία σ’ αυτό, αποφάσισα να συνεχίσω και τις επόμενες μέρες.
Σταδιακά κι αρχίζοντας να χάνω την πίστη μου ότι θα πετύχαινε, άρχισα να παρατηρώ μικρές διαφορές. Άρχισα να νιώθω περισσότερη χαλάρωση κι έπειτα να πιάνω τον εαυτό μου να μην περιστρέφεται έστω και λίγο γύρω από τις ακατάπαυστες σκέψεις του. Κι εκεί κατάλαβα ότι μάλλον κάτι γίνεται.
Τώρα, έναν μήνα μετά τη μεγάλη αρχή, μπορώ να σου πιστοποιήσω ακριβώς αυτό. Ότι κάθε μέρα που προσθέτω μία ακόμα συνεδρία -όπως το έχω ονομάσει- παρατηρώ έστω και μία ελάχιστη διαφορά από την προηγούμενη. Προφανώς, όμως, τα επίπεδα της συγκέντρωσής σου δε γίνεται να είναι κάθε μέρα τα ίδια. Επομένως, χρειάζεται κάποια υπομονή, αλλά τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους.
Διάβασε επίσης: Άγχος πριν τις εξετάσεις; 6 τρόποι για να το καταπολεμήσεις
