Τα πιο ωραία μηνύματα από την αγαπημένη παρουσιάστρια
Το σχολείο ξεκίνησε πια και το άγχος της πρώτη μέρας αντικαταστάθηκε από αυτό για τη χρονιά που έρχεται. Βρήκες τις φίλες σου στην τάξη και ήδη έχετε γίνει το καθιερωμένο παρεάκι που γελάει και συζητάει «τα δικά του» στο διάλειμμα. Όμως, τα μαθήματα, οι δάσκαλοι κι όλες οι υποχρεώσεις που έχεις μαζί τους, σε κάνουν να αγχώνεσαι και να προβληματίζεσαι για τη συνέχεια.
Η Μαίρη Συνατσάκη νιώθει ακριβώς τι περνάς, καθώς τα πέρασε κι οι ίδια, γι’ αυτό και αποφάσισε να κάνει ένα βίντεο, με το οποίο μοιράζεται τις δικές της εμπειρίες στο σχολείο. Παράλληλα, σου δίνει και μερικές συμβουλές που είναι ξεκάθαρα #goals, όχι μόνο για τη φετινή, αλλά και για κάθε χρονιά που έρχεται.
Δες στο βίντεο και στην gallery που ακολουθεί τι είπε.
«Θυμάμαι ότι είχα φρικάρει απολύτως όταν από το δημοτικό είχα πάει γυμνάσιο και ήμουν μόνο με την αδερφή μου και μία άλλη φίλη μας, κι όλοι οι υπόλοιποι συμμαθητές μας ήταν σε άλλο γυμνάσιο. Κι εμείς ήμασταν τρία παιδιά σ’ ένα ολόκληρο κτίριο που μόνο μεταξύ μας γνωριζόμασταν κι ήμασταν απολύτως φρικαρισμένες ότι δε θα τα καταφέρουμε, ότι δε θα τη βγάλουμε τη χρονιά, θα ‘ναι πολύ δύσκολα»
«Όμως, τα καταφέραμε, και σε όποια συνθήκη και για οποιονδήποτε λόγο μπορεί να ήσασταν αγχωμένοι σήμερα, θα την παλέψετε, θα τα καταφέρετε… Θα βγει η χρονιά, παιδιά, οπωσδήποτε. Δεν είναι στο χέρι της, είναι στο χέρι σας»
«Στον 15χρονο εαυτό μου θα έλεγα να αγχώνεται λιγότερο και να μοιράζεται περισσότερο τα πράγματα για τα οποία αγχώνεται γιατί αλλιώς απλά αγχώνεται κι είναι και μόνη της κι είναι και κρίμα, γιατί αν τα μοιραστεί υπάρχουν μεγαλύτεροι άνθρωποι από εκείνοι με περισσότερη γνώση κι εμπειρία στη ζωή, που θα την ηρεμούσαν πάρα μα πάρα πολύ, αλλά, όμως, όχι»
«Από το να ρίξω τα μούτρα μου και να παραδεχτώ ότι αγχώνομαι με κάτι ή ότι φοβάμαι με κάτι ή ότι ανησυχώ με κάτι ή ότι τέλος πάντων δεν έχω τον έλεγχο, προτιμούσα να κάνω τη φαντασία μου να οργιάζει με φρικτά σενάρια που απλά αύξαναν το άγχος μου. Ενώ όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι πιο εύκολα αν απλά έλεγα στη μαμά μου, στον μπαμπά μου, σε κάποιον μεγαλύτερο ‘Ξέρεις σκέφτομαι αυτό κι ανησυχώ γι’ αυτό’»
«Μπορείτε να βρείτε κάποιον ενήλικα. Γιαγιά, παππού, θεία, θείο, νονά, νονό, δάσκαλο, τη μαμά μιας συμμαθήτριας που τη βλέπετε και σας φαίνεται εμπιστοσύνης… Κάποιον να μοιραστείτε αυτά τα πράγματα που σας βασανίζουν»
